​

ما یک «شهادت» داریم و یک «اعتراف»… 

اگر در محکمه دیگری بر علیه مجرم و گنه کار حرف بزند این «شهادت» است، اگر مجرم خودش بر علیه خودش حرف بزند،این «اعتراف» است.

‌قرآن درباره ی اعضا وجوارح کلمه «شهادت» را به کار برده،

نه «اعتراف»…

‌«شهد علیهم سمعهم وابصارهم وجلودهم بماکانوا یَعمَلون»

‌[صافات آیه ۲۰]

‌‌پس درقیامت وقتی دست وپا و اعضا وجوارح «شهادت» میدهند معلوم میشود که دست و پا و اعضا گناه نکرده اند، و الا قران میگفت «اعتراف»…‌پس معلوم میشود

انسان انها را با زور در بی راهه مصرف کرده، لذا در قیامت اعضا عذاب نمیشوند! بلکه «جان» عذاب میشود.

‌این اعضا و جوارح در همین دنیا هم معترض به گناهان ما هستند، اماگوش نوا نیست…
آیت الله جوادی آملی