خضوع، رعایت ادب حضور بدنی است.

 انسان که محضر بزرگی می‌رسد، باید مؤدّب و تأدیب شده باشد، با آداب صحیح، ادب حضور را رعایت کند.

و خشوع مربوط به صفات قلبی انسان است. 

وقتی می‌گویند این شخص در برابر امام زمانش خاشع است، در یک جمله، خواسته‌ای به غیر از خواسته‌ی امام ‌زمان ارواحنافداه در قلب این شخص وارد نمی‌شود، اگر وارد شد این جسارت و بی‌ادبی است. اینجا محلّ جدایی است.

آقا می‌خواهد این مسیر را برود ولی شما می‌گویید نه! من می‌خواهم از این مسیر بروم! 

پس باید قلبتان را همراه کنید. خواسته‌های نفس و قلب و هر چه در ذهن و دلتان می‌آید بیرون بریزید.